Valentijn overleed binnen één uur na zijn geboorte. Na het overlijden bleef ik achter met een leeg gevoel. De rauwe pijn liet mij geloven dat ik voor altijd gebroken was. Verdriet en machteloosheid. Maar ik voelde ook wat anders: liefde en betekenis. Daar begon mijn reis door het hobbelige landschap van rouw: diepe dalen, rivieren vol tranen en onbeklimbare bergen. Ik bleef in beweging, op zoek naar begaanbare paden om meer bij de liefde en verbinding uit te komen. Vele innerlijke processen ben ik aangegaan, door zelfontwikkeling en mijn spirituele weg. Ondersteund door lotgenoten, professionele begeleiding en mijn opleiding bij het Land van Rouw. In deze bedding heb ik oude pijnen en diepgewortelde overlevingsstrategieën aangekeken en zichtbaar gemaakt. Opnieuw maakte ik een intense reis waarin ik mijn krachten op heb kunnen pakken. “Van wond naar wonder”, zoals het zo mooi gezegd wordt. Het verlies van mijn zoontje heb ik opnieuw betekenis gegeven. De diepe pijn om zijn verlies is tevens mijn alles omvattende liefde voor hem. Deze liefde sterft nooit. Zijn dood heeft me niet alleen iets ontnomen, het heeft ook veel gegeven!

“De dood draagt altijd een kiem van nieuw leven in zich, zelfs als je bestaan tot op het bot is afgebroken.”

– Uit het Boek ‘De ontembare vrouw’

Lees ook: Wie is Reni, Missie en visie en Publicaties